در باغی , که در من است / فصول / رسمِ زمانه را شکسته اند !! گاهی به یک روز / بی فصل میشوم / برگ میریزم/درخواب می شوم برمیخیزم شکوفه میدهم /واین راز جاودانگی من است / که مرگ : آغازِ زایشی است !! *** در هنگامه ای , که عشق / تمامیِ عرصهِ باغ را , اشغال کرده است / بگذار , تا فصول .....به لحظه ای بَدَل شوند که عشق : تنها فصلِ هستی است ***
با تو اما , ا ی دوست ! من , گلِ همیشه بهارم !!
