بازهمم>انسان

مجادله ماهی ها !

بازهمم>انسان

مجادله ماهی ها !

تکه کوجکی از اینه هستی ام > من>تو >او > را منعکس میکنم > نشکنیدش .

۳ مطلب در اسفند ۱۳۹۲ ثبت شده است

با طلوع شکوفه های بادام ، بنفشه  ونرگس :     آیات بهاری را به تماشا نشسته ام .                                                                  آیا مَدَد کند ، هستی من ، همره بهار ؟                             

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۸ اسفند ۹۲ ، ۲۲:۱۰
عابدین گودرزدشتی


هارمونی ، برای تد  بیر ، برای امید :                                                  برای گشود ن راه  :                                                        به ترنمی همآهنگ ،      نواخته شده است :                            آی ، استادان اقتصاد ،                              آی ، هنرمندان حضور ، برای مقاومت :          هنر هاتان را ، روکنید ،                           گوشهایتان را بازکنید ،                          سنگ ها را ، از سر راه ، بردارید ،                                 ما با توحید ، آمده ایم .                                                  و با توحید ، میتوانیم بمانیم :                                            چه در اقتصاد ، چه برای مقاومت !                                                                                                                                                                                                   ر

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ اسفند ۹۲ ، ۲۲:۳۵
عابدین گودرزدشتی


به تماشا سوگند ،                                                           و به آغاز کلام ،                                                           و به پروازِِ کبوتر از ذهن ،                                               واژه ای ، در قفس است !                                                                                حرف هایم، مثل یک تکه چمن روشن بود،                          من به آنان گفتم :                                                       آفتابی لب درگاه شماست،                                              که اگر در بگشائید ، به رفتار شما میتابد .                                                                                                        و به آنان گفتم :                                                        سنگ ، آرایش کوهستان نیست ،                                  همچنانی که فلز ، زیوری نیست به اندام کلنگ !                    در کف دست زمین ، گوهر نا پیدائیست ،                            که رسولان ، همه از تابش آن ، خیره شدند !                        پی گوهر باشید .                                                          لحظه هارا ، به چراگاه رسالت ببرید !                                                                                                        و من آنان را ،به صدای قدم پیک ، بشارت دادم ،                  و به نزدیکی روز ، و به افزایش رنگ ،                             و طنین گُلِ سرخ :                                                      پشت پرچین سخن های درشت !                                                                      و به آنان گفتم :                                                           هرکه در حافظه چوب ، ببیند باغی ،                                صورت اش در وزش بیشه شور ابدی خواهد ماند !              هرکه با مرغ هوا ، دوست شود  ،                                  خوابش آرام ترین خواب حهان خواهد بود .                       آنکه نور از سر انگشت زمان ، برچیند ،                             میگشاید گره پنجره هارا با آه !                                                                                                                  زیر بیدی بودیم :                                                      برگی از شاخه بالای سرم چیدم و گفتم :                          چشم را باز کنید ، آیتی بهتر از این میخواهید؟                                                                                                    میشنیدم ، که به هم میگفتند :  سحر میداند !                                                                                                    سر هرکوه ، رسولی دیدند ،                    ابر انکار ، به دوش آوردند !                      باد را نازل کردیم :                             تا کلاه از سرشان بردارد !                       خانه هاشان پر داودی بود :             چشمشان را بستیم !                               دست شان را نرساندیم ، به سر شاخه هوش     جیب شان را پر عادت کردیم .                                       خوابشان را ، به صدای سَفَر آینه ها ، آشفتیم !!                              


 سهراب سپهری ، نقاش است ،و وتصویر ساز کلام ! یعنی شاعر ! و مایه هوشمندانه همه این هنر ها >بازخوانی سوره های رسولان ،وسلوک در هستی !!

   

۵ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۹ اسفند ۹۲ ، ۲۲:۰۳
عابدین گودرزدشتی