ای یار ، ای یار / گیسوانت را ،این بار /این سان ، درخیال ام دارم ! /:
که تمامی ی خوشه های طلائی ی گندم / در تمامی ی عرصه های خاک !
***
سَرِ ذلف ات را ، باد / می افشاند ، شاد ! / و نسیم ، در کارِ شانه کردن اش !
چه تماشا دارد این ؟ لحبازی ی شیرین / از کودکانِ عشق !!
**** خورشید و ماه ، در جلوه هائی سِحر آمیز ! نمادِ کوچکی است ، از جیستانِ عُمقِ جشمان ات ! / ودرکارِ نمایشِ رنگِشان : آبی ی آسمان ، و سبزِ سبز زاران ، در رقا بت اند ! چه تماشا دارد این لجبازی ی شیرین / از کودکانِ عشق !! **** چشمه های ذلال ، / و آبِ آبشاران ! / در کارِ سِقَت اند ! / در آینه گردانی ی ، جَلال و شکوه ات !! چه تماشا دارد این ! لجبازی ی شیرین / از کودکانِ عشق !! تنها ! من ام ! ، که : نگاه ام !
